Nie dlatego, że dzieci nagle się obudziły. Bardziej dlatego, że system znowu ich przespał.

Bo jeśli młody człowiek przez cały rok nie czuje motywacji, nie widzi sensu, nie doświadcza radości z nauki – to nie jest jego „lenistwo”, tylko nasz wspólny sygnał alarmowy.

Brak samodyscypliny?
Brak pasji?
Brak zaangażowania?

To nie są cechy charakteru. To często brak przestrzeni, relacji i sensu.

Gdy uczniowie czują, że się ich nie słucha, nie rozumie, nie traktuje podmiotowo – gasną.

Nie ma pasji bez bezpieczeństwa.
Nie ma motywacji bez wpływu.
Nie ma zaangażowania bez poczucia sensu.

Jak to zmienić?

Może budując relacje wokół pytania: „Czego potrzebujesz, żeby Ci się chciało?” zamiast: „Dlaczego znowu Ci się nie chce?”

To o niebo prostsza (i efektywniejsza) droga do budowania sprawczości poprzez wspieranie młodych, żeby chcieli, a nie tylko musieli. Bo motywacja nie rodzi się z przymusu, tylko z więzi, ciekawości i zrozumienia.

Ten czas – czas pytań o poprawę ocen – to szansa. Nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. Szansa, żeby nie oceniać, tylko zrozumieć. I razem coś zmienić.

Bądź w tej zmianie z nami!